اسفند آخرین پنج‌شنبه سال ۱۴۰۲ بود. مزار معترضان به رویکردهای جمهوری اسلامی در این روز مزین به گل و شیرینی و سبزه شد تا یاد کشته‌شدگان بار دیگر زنده شده و آن‌چنان که رسم است چشم به بهاری گشوده شود که در راه است و نوروزی که شاید روزهای آزادی اعتراض و بیان را به همراه بیاورد.
بخصوص خاک معترضان جنبش "زن، زندگی، آزادی" که از نظر زمانی تازه‌تر از مزار سایر معترضان است در این روز عطر گل به خود گرفت.
ویدئویی بر سر مزار محسن شکاری منتشر شده که در آن دیدارکننده می‌گوید: «پنج‌شنبه آخر سال، ۲۴ اسفندماه. امیدوارم سال آینده سال آزادی مردم ایران باشد.»
محسن شکاری متولد سال ۱۳۷۸ و از بازداشت‌شدگان خیزش سراسری ۱۴۰۱ بود. او نخستین معترض این اعتراضات بود که با اتهام "محاربه" با حکم قاضی ابوالقاسم صلواتی اعدام شد.
دادبان می‌نویسد: «انتساب اتهام محاربه به محسن کاملا غیرقانونی بود. با استناد به گزارش خبرگزاری قوه قضائیه، محسن تنها مأموری را مجروح کرده و آن مأمور ۱۳ بخیه خورده بود. محسن از سلاح استفاده نکرده است.
همچنین نوشته شده است: «اعدام این شهروند معترض در حالی صورت گرفت که خانواده تهدید به سکوت شده بودند و به آن‌ها وعده داده شده بود که در صورت عدم اطلاع‌رسانی، فرزندشان را آزاد خواهند کرد.»
مزار رامین فتاحی، شهروند ۴۷ ساله اهل سنندج که به گفته هه‌نگاو، تنها ۹ روز پس از بازداشت در ۲۱ مهرماه ۱۴۰۱ در اداره اطلاعات این شهر "زیر شکنجه" جان خود را از دست داد نیز به گل و سبزه مزین شد
بسیاری در استان‌های مختلف به آرامستان‌ها رفته و آخرین پنج‌شنبه را در کنار عزیزان جان‌باخته خود سپری کردند، مانند خانواده آرمان عمادی، کارشناس ارشد رشته حقوق که در ۲۵ آبان ۱۴۰۱ در مرودشت استان فارس گلوله خورد و چند روز بعد درگذشت
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen
Hinweis: Nur ein Mitglied dieses Blogs kann Kommentare posten.