کمتر از ۲۰۰ ساعت یا هشت روز پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مسیحیان به ویژه نوکیشان، هدف حمله اسلام‌گرایان قرار گرفتند و گلوی کشیش کلیسای اسقفی (انگلیکن) را در شیراز بریدند. قتل ارسطو سیاح، آغاز غارت و توقیف اموال متعلق به کلیساها و اذیت و آزار شهروندان مسیحی به ویژه نوکیشان بود. بسیاری از آنها تا به امروز، برای حفظ هویت خود پایداری کرده و متحمل بهای سنگینی شده‌اند.
نقشه و سناریو قتل این نوکیش مسیحی در ۳۰ بهمن ماه ۵۷، و خشونت اسلام‌گرایان علیه مسیحیان، از استفاده ابزاری از بازداشت شدگان تا باج‌گیری و عدم رسیدگی به پرونده‌های جنایت علیه دگراندیشان و فعالان مدنی و سیاسی، بارها در داخل و خارج کشور تا به امروز تکرار شده‌است.
طبق نوشته اسقف دهقانی تفتی در کتاب «مشکل عشق» که روایت این رهبر مسیحی از غارت و آزار و کشتن مسیحیان کلیسای اسقفی پس از انقلاب است، به نظر می‌آید از مدت‌ها قبل، قاتلان با کشیش سیاح به اسم اینکه طالب دانستن در مورد مسیحیت هستند، رفت و آمد داشتند.
در این کتاب آمده «ارسطو سیاح با دو نفر از حق جویانی که وی ایشان را خوب می‌شناخته مدت‌ها تعلیم داده‌است وارد دفتر کلیسا شده بودند…. چند ساعت بعد فرزندش، جسد پدرش را در اتقاق کارش پیدا می‌کند.»
پلیس، به نوشته نخستین اسقف ایرانی کلیسای اسقفی (انگلیکن) در ایران، «به شدت پس از انقلاب دچار آشفتگی بود، در مورد هویت قاتلان اظهار بی اطلاعی می‌کند و ان دو نفر جوانی که برای آخرین بار با ارسطو دیده شده بودند روز بعد آشکارا با یک دسته گل به دیدن همسر بیوه ارسطو می‌روند.»
بسیاری ارسطو سیاح را نخستین قربانی دگراندیش پس از انقلاب می‌دانند و قتل وی، آغاز غارت و اذیت و قتل مسیحیان بود
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen
Hinweis: Nur ein Mitglied dieses Blogs kann Kommentare posten.